از گذشته تا‌کنون، همواره دولت‌ها نمایندگانی را به‌عنوان دیپلمات به سایر کشورها اعزام کرده‌اند تا با چانه‌زنی و مذاکره، اهداف عالیه خود را پیش ببرند و منافع ملی کشورشان را تأمین کنند. اگرچه دیپلماسی از ابزارهای مختلفی سود می‌جوید، با این حال باید توجه داشت که از یک سو هیچ دیپلماسی هوشمندانه و مسالمت‌آمیزی صرفا مبتنی‌بر تهدید زور نیست و از سوی دیگر، به دیپلماسی‌ای که همه چیز را فدای ترغیب و مصالحه می‌کند نیز نمی‌توان لقب هوشمندانه و صلح‌جویانه داد. هنر دیپلماسی در آن است که در هر لحظه بر امکانات موجودی که وجود دارند (ترغیب مصالحه و تهدید به اعمال قوه قهریه) به‌نحوی صحیح تأکید کند.
فرصت‌های ديپلماسی پارلمانی در سیاست خارجی ایران
