ایران ۲۸ میدان مشترک نفت و گاز با کشورهای همسایه دارد که ۲۰ درصد از ذخایر نفت و ۳۰ درصد از ذخایر گاز کشور را تشکیل میدهند. در سال 1962 در میانه خلیج فارس ذخایر عظیم گازی کشف شد که حجم آن 35 تا 60 تریلیون فوتمکعب (60 هزار میلیارد فوتمکعب) تخمین زده شده است، این میدان که بین دو کشور ایران و کویت مشترک شناخته شد، در سمت ایران با نام “آرش” و در سمت کویت با نام “الدره” نامیده میشود. میدان گازی آرش میدان مشترک میان ایران، عربستان و کویت است که در شمال دریای خلیج فارس قرار دارد و از دهههای گذشته تا امروز محل مناقشه ایران و کویت بوده است. پیچیدگیهای جغرافیای سیاسی در شمال خلیج فارس، مسائل تکنیکی و فنی بسیار زیاد، همینطور اختلاف حقوقی و برداشتهای متفاوت از قوانین بینالمللی و دریایی موجب شده است که اختلافات بر سر این میدان انرژی مهم برطرف نشود.
از همان سال 1960 اختلاف میان ایران و کویت بر سر مرز آبی دو کشور در منطقه قرارگیری این میدان مشترک آغاز شد، اما اختلافات بهصورت اظهارنظرهایی در جلسات باقی ماند تا اینکه در سال 2001 ایران به استقرار تجهیزات برای آغاز حفاری اکتشافی در این میدان اقدام کرد. کویت با اطلاع از آغاز حفاریهای اکتشافی توسط ایران، با تهدید کشورمان به شکایت در مراجع بینالمللی، ایران را از هرگونه فعالیت تا زمان حصول نتیجه در تعیین مرز آبی نهی کرد و ایران نیز فعالیتهای اکتشافی و توسعهای خود را بهروی میدان آرش متوقف کرد. این اقدام کویت و همکاری ایران در توقف فعالیتهایش، در حالی بود که عربستان و کویت در طرحی مشترک از سال 2000 فعالیتهای اکتشافی و توسعهای را بهروی این میدان گازی بدون اطلاع ایران آغاز کرده بودند. آغاز حفاریهای اکتشافی در میدان مشترک “آرش ـ الدره” توسط عربستان و کویت به سال 2000 بازمیگردد که این کار بدون اجازه ایران بهعنوان یک شریک در این میدان مشترک انجام گرفت.
با توجه به اهمیت موضوع، موسسه مطالعات جهان معاصر اقدام به برگزاری نشست تخصصی با حضور دو صاحب نظر و مدیر اجرایی این حوزه، دکتر محمد ایرانی، سفیر سابق ایران در کویت، و مهندس رضا نوشادی مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران کرد. هر یک از کاشناسان به بیان دیدگاه های تخصصی خود از دو جنبه فنی و سیلسی-حقوقی پرداختند.
