خاورمیانه از مناطقی است که با بحران آب دست و پنجه نرم می‌کند. این بحران به حدی جدی است که برخی دلیل آغاز جنگ ها و منازعات آینده در منطقه را دسترسی به منابع آب تلقی می کنند. با توجه به آنکه منازعات آبی زمانی اتفاق می‌افتد که یک منبع آبی، گستره‌ای بیش از یک کشور داشته باشد و کشورها در نحوه استفاده از آن اختلاف نظر داشته باشند، از مهمترین مناطق بالقوه بحران، حوضه دجله و فرات است که برخلاف دیگر حوضه‌ها با مازاد آب و عدم توافق در تقسیم عادلانه روبرو است.
امروزه ترکیه با اجرای طرح‌ها و پروژه‌ها و احداث سدهای متعدد میزان آب فرات را برای سوریه و عراق کاهش داده است و موجبات اعتراض آنها را در پی داشته است. این دو کشور خواهان ایجاد یک توافقنامه و تقسیم عادلانه بوده و این دو رود را بین المللی می‌خوانند، در حالی که ترکیه این دو را رودهای سرزمینی می‌داند. از جمله طرح‌های ترکیه در فرات، پروژه‌های گاپ و ماناوگات و خط لوله صلح می‌باشد. در این بین پروژه گاپ نه تنها تهدیدی جدی برای عراق و سوریه به شمار می آید، بلکه از لحاظ ریست‌محیطی، ایران را نیز در معرض خطرهای جدی قرار داده است.
«برآورد» نشریه ای است که با هدف ارزیابی روندهای مهم جهانی از سوی موسسه مطالعات جهان معاصر منتشر می شود.
