فراتر از “فشار حداکثری” در سیاست ایالات متحده در قبال ایران؛ بهره‌گیری از شرکای منطقه‌ای برای مهار اقدامات ایران و شکل‌دهی به انتخاب‌های آینده آن

در حالی که وضعیت کنونی، احتمال تشدید تنش‌های منطقه‌ای یا محاسبات اشتباه از سوی ایران را افزایش می‌دهد، فرصتی نیز برای ایالات متحده و متحدانش فراهم می‌آورد تا واقعیت‌های ژئواستراتژیک خاورمیانه را بر پایه خطوط پایدارتری بازتعریف نموده و حکومت ایران را به مهار و بازگشت از اقدامات مخرب خود وادار سازند. بهره‌برداری از این فرصت، مستلزم ارزیابی واقع‌بینانه از وضعیت منطقه و همچنین درک عمیق‌تری از پویایی‌های سیاسی داخلی ایران است. رئیس‌جمهور دونالد ترامپ در دور دوم ریاست جمهوری خود با خاورمیانه‌ای به مراتب متفاوت مواجه است؛ منطقه‌ای که در اثر بیش از یک دهه منازعه و نیز تغییر الگوهای روابط میان قدرت‌های منطقه‌ای کلیدی، به ویژه اسرائیل، ایران، قطر، عربستان سعودی، ترکیه و امارات متحده عربی، دستخوش تحول گردیده است.