توضیحات
| عنوان |
هدفگیری تأسيسات هستهای ایران؛ نقض قوانین و توافقنامههای بینالمللی |
| تاریخ انتشار | 27 خرداد ۱۴۰۴ |
| مقدمه | هدفگیری تأسيسات هستهای، چه با اهداف صلحآمیز و چه با ماهیت دوگانه، یکی از خطرناکترین اشکال تشدید تنش در منازعات مسلحانه به شمار میرود، زیرا این اقدام تهدیدی گسترده برای انسان، محیط زیست و نظام بینالمللی ایجاد میکند. در چارچوب تجاوز اخیر رژیم صهیونی به ایران، پرسشهای حقوقی مهمی در پی هدف قرار گرفتن برخی تأسيسات هستهای ایران، از جمله رآکتورها، مراکز پژوهشی و تأسيسات غنیسازی اورانیوم، با ادعای جلوگیری از برنامه هستهای ادعایی ایران مطرح شده است.
این اقدام، مسائل حقوقی متعددی را در زمینه مشروعیت آن در پرتو قواعد حقوق بینالملل بشردوستانه، منشور سازمان ملل متحد، و توافقنامههای تخصصی در زمینه حفاظت از تأسيسات هستهای و جلوگیری از اشاعه تسلیحات هستهای، بهویژه معاهده منع تسلیحات هستهای و معاهده منع اشاعه تسلیحات هستهای (NPT)، به وجود میآورد. همچنین، پرسشهای جدی در مورد پایبندی رژیم صهیونی صهیونیستی به اصول تفکیک، تناسب و حفاظت از محیط زیست مطرح میشود، بهویژه با توجه به احتمال بروز فاجعه هستهای فرامرزی که کل بشریت را تحت تأثیر قرار میدهد. |
| فهرست مطالب | مقدمه چارچوب حقوقی بینالمللی برای حفاظت از تأسيسات هستهای 1. اصل حفاظت عمومی از اماکن غیرنظامی 2. توافقنامههای تخصصی 3. معاهده منع تسلیحات هستهای (TPNW) – 2017 مسئولیت حقوقی ناشی از هدف قرار دادن تأسيسات هستهای ایران 1. نقض اصل تفکیک (Distinction) 2. نقض اصل تناسب (Proportionality) 3. تهدید صلح و امنیت بینالمللی – نقض اصل منع استفاده از زور (منشور سازمان ملل متحد) 4. نقض معیارهای حقوق هستهای بینالمللی – تضعیف توافقنامههای حفاظت هستهای چشم انداز |
